In gesprek met... Harie Rouvroye

Afgelopen woensdag 14 maart 2018 zat de zaal van het Dorps Ontmoetings Centrum in het Maaslandcentrum voor de 2e keer in een week tot de nok toe gevuld.

Na het Kiezersdebat op maandag trok ook "In gesprek met... Harie Rouvroye" een grote schare luisteraars. Een honderdtal inwoners, waaronder gelukkig opvallend veel jongeren, hingen zo'n 3 uur aan de lippen van de 90-jarige rasverteller Harie Rouvroye.
Interviewer Wim Cremers heeft zijn traditioneel flesje wijn nog nooit zo gemakkelijk verdiend...

Fotografisch geheugen
Uit zijn fotografisch geheugen diepte Harie het ene na het andere verhaal over de oorlog in Elsloo op. Ter ondersteuning toonde hij een mooie collectie unieke foto's op groot scherm.

Met de neus vooraan
De jonge Harie stond overal met zijn neus vooraan. Natuurlijk hoorde hij als zoon van de veldwachter alles uit eerste hand. Toen de Duitsers in mei 1940 met bootjes kanaal en Maas overstaken stond Harie vanaf de dijk aandachtig te kijken. De vliegtuigcrash op de Schoolstraat zag hij voor z'n ogen gebeuren. En toen de Amerikanen in september 1944 via de Maasberg oprukten stond hij weer met z'n neus tegen het raam gedrukt.

Harie vertelt
Over de achterovergedrukte karabijn die hij als 12-jarige uit handen van de Duitsers wist te houden en die op het eind van de oorlog dienst deed bij het verzet. Over de creativiteit waarmee de mensen hun gebrek aan bijna alles wisten op te lossen. Over de surrogaat tabak, koffie, zeep etc. Over zwarthandel en bonnen. Over het sombere en armoedige bestaan van alledag. Over de eerste zwarte Amerikanen die de Elslonaren in het najaar van 1944 zagen. Over de grote geallieerde oefening in Meers waarvoor alle inwoners daar moesten evacueren en later huis en have vernield terug kregen. Over de bevrijdingsoptocht en bevrijdingsbaby's. Over de families van de gecrashte piloten die na de oorlog alles wilden weten van Harie en dan was de waarheid soms minder leuk. 
En natuurlijk over zijn verzamelwoede van alles dat met de oorlog te maken had.

Drie uur, met een korte pauze die dwingend door Wim Cremers werd opgelegd, over je passie vertellen... door een 90-jarige! Hulde, Harie bedankt!